Metoda łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) została opracowana na początku lat. 80 XX wieku, szybko stała się jedną z najważniejszych technik biologii molekularnej. Istotą łańcuchowej reakcji polimerazy jest specyficzna amplifikacja (powielanie) wybranych odcinków DNA. W efekcie uzyskuje się dużą liczbę kopii interesującego fragmentu, potrzebną do dalszych badań. Dzięki technice PCR możemy w krótkim czasie otrzymać miliardy kopii określonej sekwencji DNA
Składniki mieszaniny reakcyjnej:
- Fragment DNA który chcemy powielić – matryca
- Krótkie fragmenty DNA, które są komplementarne do sekwencji okalającej powielany fragment – startery
- Substraty, służące do syntezy powielanego DNA – trójfosforany deoksynukleotydów (dNTP)
- Termostabilna polimeraza DNA – enzym katalizujący reakcję,
- Bufor, który zapewnia odpowiednie pH reakcji.
Składniki mieszaniny reakcyjnej umieszczane są w termocyklerze – urządzeniu, które zdolne jest do szybkich, cyklicznych zmian temperatury.
- Denaturacja – nici DNA rozłączają się pod wpływem temperatury (ok. 90-95°C)
- Przyłączanie starterów – temperatura zależy od ich długości i sekwencji (ok. 45-70°C)
- Wydłużanie – polimeraza dobudowuje komplementarną sekwencję (ok. 72°C).