CMV DNA (Cytomegalovirus) met. real time PCR, ilościowo

Oznaczenie ilościowe kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA) wirusa cytomegalii (CMV) w materiale biologicznym przy pomocy reakcji polimerazy łańcuchowej (PCR), przydatne w diagnostyce zakażenia wirusem cytomegalii oraz w monitorowaniu leczenia. Cytomegalowirus (CMV) jest wirusem należącym do rodziny herpeswirusów, zakażającym ludzi w każdym wieku, począwszy od okresu płodowego. Przenoszony jest na drodze kontaktów płciowych, kontaktu z płynami ciała, przez przetaczanie krwi i przez przeszczepy. Po pierwotnym zakażeniu wirus może przetrwać w organizmie bezobjawowo i ulec reaktywacji w momencie osłabienia układu odpornościowego, np. w przebiegu ciąży. U większości osób (90%) zakażenie wirusem przebiega bezobjawowo. Jedynie u osób z obniżoną odpornością (chorych na AIDS,  zażywających leki immunosupresyjne i po przeszczepach) oraz u płodów zakażenie może mieć poważne skutki. Wirus CMV może zakazić  płód (CMV należy do chorób grupy TORCH) przez łożysko, a noworodka przez kontakt z wydzielinami dróg rodnych w trakcie porodu lub przez mleko matki. Szczególnie niebezpieczne jest pierwotne zakażenie kobiet w ciąży, które wiąże się z dużym ryzykiem zakażenia płodu (zakażenie wrodzone), podczas gdy wtórne zakażenie jedynie w 1% przypadków może prowadzić do zakażenia dziecka. Zakażenie wrodzone dotyka 0,5 do 2,5 % noworodków. U 5% tej liczby rozwija się klasyczna forma choroby powodująca żółtaczkę, zapalenie płuc i zaburzenia układu nerwowego. Skutki zakażenie CMV mogą dać o sobie znać dopiero w późniejszym okresie życia. CMV jest groźnym patogenem u osób po przeszczepach organów, szczególnie szpiku kostnego, z wysokim odsetkiem śmiertelności. Badanie pozwala na ustalenie ilości cząstek wirusa poprzez monitorowanie ilości kopii DNA. Znajduje szczególne zastosowanie w diagnostyce prenatalnej, czyli diagnostyce zakażenia wrodzonego płodu. W takim przypadku oznaczenie wykonywane jest w płynie owodniowym. Badanie wykonuje się również u kobiet ciężarnych z podejrzeniem pierwotnego zakażenia, noworodków oraz u osób z obniżoną odpornością,  u których podejrzewa się zakażenie wirusem CMV. Test jest wykorzystywany do monitorowania leczenia przeciwwirusowego,  określenia momentu rozpoczęcia leczenia oraz u osób z częstą reaktywacją zakażenia. Poziom wiremii koreluje z ryzykiem wystąpienia choroby u osób z grupy ryzyka, na przykład chorych po przeszczepie. W diagnostyce zakażenia przez CMV ośrodkowego układu nerwowego zaleca się wykonywanie oznaczenia jakościowego PCR w płynie mózgowo-rdzeniowym. Patrz także: CMV PCR, jakościowo.