Nadkrzepliwość wrodzona (Czynnik V Leiden+Mutacja 20210 G-A genu protrombiny)

Konieczne uzupełnienie Zlecenia i Deklaracji Świadomej Zgody na badanie genetyczne.
Diagnostyka genetyczna nadkrzepliwości (trombofili) wrodzonej.  Nadkrzepliwość wrodzona jest chorobą zakrzepowo-zatorową dziedziczoną w sposób autosomalny dominujący. Dwa główne uwarunkowania genetyczne trombofili, to posiadanie wariantu typu Leiden genu czynnika V układu krzepnięcia krwi lub/i wariantu genu protrombiny F2. W wariancie Leiden czynnika V, mutacja punktowa w genie F5, skutkuje podstawieniem w białku aminokwasu argininy przez glutaminę: p.Arg534Gln. Wariant genu F2 charakteryzuje się z substytucją guaniny przez adeninę, zapisywaną jako: G20210A , 20210G>A lub 20210G-A). Mutacja typu Leiden w genie F5, prowadzi do niewrażliwości czynnika V na inaktywację przez białko C. Podwyższona aktywność  czynnika V skutkuje  większym  ryzykiem wystąpienia zmian zakrzepowo-zatorowych . Obecność mutacji G20210A w genie F2 powoduje wzrost stężenia  prekursora trombiny:  białka protrombiny  w osoczu i w konsekwencji wzrost  krzepliwości krwi. Choroba zakrzepowo-zatorowa w 20-30% przypadków stwierdzana jest u osób z genetycznymi predyspozycjami  do jej rozwoju. Przy czym wspólne występowanie mutacji 20210G-A  protrombiny i mutacji czynnika V Leiden powoduje dalszy3-krotny wzrost ryzyka w porównaniu do mutacji pojedynczej. Inne, nabyte czynniki prozakrzepowe: ciąża, hormonalna terapia zastępcza, doustna antykoncepcja lub zabiegi chirurgiczne,  dodatkowo zwiększają ryzyko wystąpienia objawów, a czynnikiem wyzwalającym powstanie zakrzepu może być, przykładowo, operacja chirurgiczna. Wskazaniem do badania wrodzonej nadkrzepliwości są nawracające epizody zakrzepicy żył głębokich, zatorowości płucnej,  zawał serca lub udar w młodym wieku, nawracające poronienia lub martwe urodzenia.