Wapń całkowity
Ocena stężenia wapnia całkowitego w krwi . Badanie wykorzystywane w diagnostyce zaburzeń homeostazy wapnia w przebiegu chorób układu kostnego, nerek, serca i układu pokarmowego.
Wskazaniem do wykonania badania jest ocena poziomu wapnia we krwi w przebiegu chorób układu kostnego, zaburzeń funkcji: nerek, serca i układu pokarmowego. Zarówno nadmiar wapnia (hiperkalcemia) jak i jego niedobór (hipokalcemia) mogą stanowić zagrożenie życia. Najczęstszą przyczyną hiperkalcemii jest choroba nowotworowa, a następnie nadczynność przytarczyc, nadmierna podaż witaminy D, choroby nerek, unieruchomienie czy wzmożone spożycie wapnia wraz z dwuwęglanami (milk–alkali syndrome). Hipokalcemia występuje w niedoczynności przytarczyc, niedoborze magnezu, niedoborze witaminy D i chorobach nerek.
Wapń ogrywa istotną rolę w wielu procesach ustrojowych, takich jak krzepnięcie krwi czy przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Homeostaza wapnia utrzymywana jest dzięki działaniu parathormonu (PTH) oraz witaminy D.
W surowicy wapń występuje w postaci związanej z albuminą (około 50%) i wolnej, która jest frakcją aktywną biologicznie. Ponieważ stężenie wapnia zależy od stężenia białek wskazane jest, aby odpowiednio korygować otrzymany wynik.