Kał - G. lamblia

 Diagnostyka lambliozy (giardiozy). Badanie wykonywane metodą ELISA,  charakteryzuje się wyższą czułością w stosunku do techniki mikroskopowej stąd jest również bardzo przydatne   w ocenie skuteczności leczenia lambliozy. Giardia lamblia (Lamblia jelitowa), jest wiciowcem kolonizującym  jelito cienkie  oraz drogi  żółciowe i dwunastnicę. Posiada dwie postaci: trofozoid  i cystę. Zarażenie następuje drogą pokarmową,  głównie w wyniku spożycia wody, rzadziej pokarmu,  skażonych kałem ludzkim zawierającym cysty pasożyta.  W dwunastnicy z cyst uwalniają się trofozoity,  które przyczepiają się do ścian jelita, dróg żółciowych, a nawet pęcherzyka żółciowego i przewodów wyprowadzających trzustki i intensywnie  mnożą. W świetle jelita trofozoity przekształcają się w cysty. Cysty okresowo są wydalane z kałem. Są odporne na warunki środowiska zewnętrznego –  w wodzie rzecznej mogą przetrwać przez trzy miesiące, w wilgotnym kale trzy tygodnie. Trofozoidy są identyfikowane  w treści dwunastnicy i w żółci (pobranej zagłębnikiem). W kale trofozoity znajduje się rzadko (w przebiegu biegunki), w badaniu mikroskopowym zwykle wykrywa się cysty. Wykorzystanie metody ELISA pozwala na wykrycie w kale antygenów pasożyta. Badanie ma większą czułość niż mikroskopowa analiza kału, która  musi być wykonywana niekiedy w próbkach pobieranych przez 8 do 10 kolejnych dni, lub nawet dłużej, gdyż cysty są wydalane okresowo.