IMMUNOdiagDIETA, 88 IgG4

Wykonanie testu wymaga wypełnienia: Zlecenia i Druku zgody na przetwarzanie danych osobowych. Oznaczanie IgG4 swoistych dla składników pokarmowych (sIgG4) powinno być zalecane osobom cierpiącym na długotrwałe – wielomiesięczne lub chroniczne, niedyspozycji przewodu pokarmowego o trudnej do wyjaśnienia etiologii: bóle brzucha, biegunki, zaparcia, wzdęcia, nudności, uczucie pełnego brzucha, przelewanie etc., niekiedy dające się powiązać z przebytym w przeszłości ostrym zatruciem pokarmowym; infekcją przewodu pokarmowego; antybiotykoterapią lub farmakoterapią; urazem brzucha, zabiegiem chirurgicznym przewodu pokarmowego etc. Objawy mogą wykazywać związek ze spożywaniem dominujących  w diecie produktów. Określenie rodzaju pokarmu, indukującego swoiste przeciwciała IgG4, pozwala na stworzenie indywidualnego profilu żywienia dla badanego, eliminującego nietolerowane składniki. Wykonanie badania nie powinno ograniczać diagnostyki w kierunki innych schorzeń o podobnym obrazie klinicznym, zwłaszcza w kierunku alergii pokarmowej (reakcji zależnych od sIgE), celiakii czy nietolerancji wynikającej z deficytów enzymatycznych.
Miejscowy stan zapalny jelit lub będący jego konsekwencją zespół upośledzonej wybiórczości wchłaniania jelitowego, LGS (ang. Leaky Gut Syndrome), prowadzą do nasilonej produkcji przeciwciał zapalnych podklas: IgG1-3, w tym przeciwciał swoistych dla wnikających do krwi wielkocząsteczkowych produktów trawienia, które u osób zdrowych zatrzymywane są przez sprawną barierę jelitową. W konsekwencji wzrostu stężenia IgG1-3  dochodzi do wzrostu całkowitego stężenia IgG. Specyficzne IgG1-3  tworzą z nietypowymi cząsteczkami kompleksy, które są sukcesywnie usuwane z krwioobiegu przez komórki układu odpornościowego. W przypadku niewydolności sytemu odpornościowego, masowo powstające kompleksy osadzają się w tkankach, wywołując objawy zapalne i stany chorobowe, często pozornie bez związku z przewodem pokarmowym. Rozwija się tzw. nietolerancja pokarmowa zależna od IgG. Bodźcem wyzwalającym proces nietolerancji tego typu są ostre zakażenia przewodu pokarmowego, zatrucia pokarmowe lub intensywna antybiotykoterapia. Przedłużający się stan nietolerancji związanej z aktywnością specyficznych, prozapalnych przeciwciał  IgG1-3  generuje powstawanie przeciwciał przeciwzapalnych IgG4 o podobnej swoistości, kompensujących skutki przeciągającej się ekspozycji na czynniki uczulające. U tej samej osoby rozkład stężeń sIgG4 jest inny niż rozkład stężeń sIgG określanych w tej samej próbce krwi.  sIgG4 wykazuje niewielką liczbę wyników wysokich, podczas gdy rozkład sIgG charakteryzuje się licznymi wynikami nieznacznie podwyższonymi, na ogół nieistotnymi diagnostycznie. Powiązanie obecności sIgG/sIgG4 ze stanem klinicznym bywa trudne ze względu na odstęp czasu od zadziałania przyczyny do ujawnienia się objawów. Korelacja objawów nietolerancji składnika pokarmowego z obecnością sIgG4 nie jest równie oczywista jak korelacja stężenia sIgE i objawów alergii zależnej od IgE (nadwrażliwości natychmiastowej typu 1). Sugeruje się jednak, że eliminacja lub ograniczenie spożycia składników pokarmowych indukujących sIgG4 doprowadza do osłabienia lub całkowitej eliminacji objawów chorobowych.
Wykonanie  testu powinno być konsultowane z lekarzem, zwłaszcza w przypadku osób:
• ze zdiagnozowaną hypoglobulinemią, agammaglobulinemią lub gammapatią monoklonalną; • poddanych chemioterapii lub radioterapii w okresie poprzedzających 12 miesięcy;
• poddanych  leczeniu immunosupresyjnemu lub leczeniu ogólnoustrojowemu sterydami; • chorych na HIV/AIDS • chorych na choroby autoimmunizacyjne.
Wymienne stosowanie u pacjenta testów określających sIgG lub sIgG4 oraz testów dla sIgG4 różnych producentów  jest diagnostycznie niemiarodajne – w wielokrotnym monitoringu należy wykorzystywać ten sam test. Wyniki pomiarów sIgG4 muszą być interpretowane w  kontekście obrazu klinicznego pacjenta, w tym nasilenia i czasu trwania objawów stanowiących wskazania do wykonania badania oraz w zestawieniu z wynikami innych diagnostycznych badań laboratoryjnych i klinicznych.