Toxoplasma gondii IgG

Oznaczenie w surowicy krwi przeciwciał klasy IgG swoistych dla antygenów Toxoplasma gondii (T.gondii). Oznaczenie w surowicy krwi  przeciwciał IgM swoistych dla T. gondii jest szczególnie istotne w diagnostyce toksoplazmozy u kobiet w wieku prokreacyjnym i w ciąży. T. gondii  (toksoplazma) jest pierwotniakiem, pasożytem obligatoryjnie wewnątrzkomórkowym, atakującym człowieka i wiele gatunków zwierząt stałocieplnych. Człowiek dla toksoplazmy jest żywicielem pośrednim. Do zarażenia dochodzi: poprzez pożywienie – głównie niemyte warzywa i owoce, surowe lub niedogotowane mięso zarażonych zwierząt; przez przekazanie aktywnej formy pierwotniaka – tachyzoitów wewnątrzmacicznie od matki do płodu (zakażenie wertykalne); w wyniku transfuzji; w wyniku transplantacji organu od osoby zarażonej; lub w laboratorium, w wyniku kontaktu z materiałem zakaźnym. Choroba jest przykładem zarażenia oportunistycznego, o zwykle łagodnym, bezobjawowym przebiegu. Jednak u osób o fizjologicznie niedojrzałym (płody i noworodki) lub osłabionym układzie odpornościowym, zarażenie może mieć bardzo ciężki przebieg. Poważnym problemem klinicznym są bezobjawowe zarażenia pierwotne u kobiet w ciąży (pierwsze zarażenie następujące w trakcie ciąży) lub w okresie okołokoncepcyjnym, mogące być przyczyną toksoplazmozy wrodzonej u dziecka. Przybiera ona postać ciężką, prowadzącą do: obumarcia płodu, samoistnego poronienia, przedwczesnego porodu, zajęcia narządów dziecka – zwłaszcza ośrodkowego układu nerwowego (co skutkuje wodogłowiem lub  niedorozwojem mózgu) lub łagodną, objawiającą się izolowanymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, skutkującymi opóźnieniami psychomotorycznymi oraz upośledzeniem wzroku. U większości dzieci z wrodzoną toksoplazmozą skutki choroby manifestują się po latach. Pewnym kryterium diagnostycznym chorób zakaźnych jest serokonwersja, tj. pojawianie się wykrywalnych w badaniu serologicznym przeciwciał swoistych dla patogenu. U ciężarnych zaleca się dodatkowo oznaczanie awid¬ności (tj. dojrzałości) przeciwciał klasy IgG. Wysoka awidność IgG wskazuje z wysokim prawdopodobieństwem na zarażenie przebyte w przeszłości bardziej odległej niż ostatnie 4 miesiące. Wzrost awidności przeciwciał, tak jak wzrost ich stężenia  może być jednakże hamowany przez stosowaną farmakoterapię, co musi być uwzględniane w interpretacji kinetyki wzrostu i poziomu awidności. Przeciwciała przeciw toksoplazmie w klasie IgG pojawiają się w surowicy po 1 – 2 tygodniach od zarażenia, a ich miano narasta w ciągu 6 – 8 tygodni, po czym powoli opada w przeciągu miesięcy lub lat. Uznaje się, że badania serologiczne w kierunku toksoplazmy, nie powinny opierać się na jednorazowym pomiarze poziomu przeciwciał, lecz określać dynamikę ich zmian w czasie. Przy podejrzeniu zarażenia toksoplazmą  poziom specyficznych przeciwciał należy oceniać co 3 – 4 tygodnie, przy czym odstępy zależą od stosowanej metody oznaczania. Badania powinny być wykonywane w tym samym laboratorium przy zastosowaniu tej samej metody. Przyrosty stężenia świadczą o aktywnym zarażeniu. Zarażenie pierwotne u kobiet w ciąży uznaje się za pewne przy udokumentowanej serokonwersji w zakresie przeciwciał klasy IgG w dwóch kolejnych próbkach surowicy pobranych podczas ciąży. Wysokie prawdopodobieństwo pierwotnego zarażenia występuje w wymienionych poniżej wariantach serokonwersji. W przypadku: 1) ujemnego wyniku IgG tuż przed poczęciem i  dodatniego w trakcie ciąży, 2) co najmniej 2-krotnego wzrostu IgG,  przy równoczesnej obecności przeciwciał anty-Toxoplasma w klasach IgM i/lub IgA, 3) wysokich wartościach IgG, przy obecności przeciwciał swoistych IgM i/lub IgA. Wykrycie niskiego, ale stabilnego poziomu przeciwciał IgG przy współistnieniu lub braku przeciwciał IgM lub wysokiego poziomu IgG przy braku IgM,  wyklucza pierwotne zakażenie w trakcie ciąży. W przypadku podejrzenia wrodzonej toksoplazmozy, utrzymywanie się przeciwciał IgG w krwi dziecka przez okres powyżej 12 miesięcy od momentu urodzenia, potwierdza rozpoznanie. Bez względu na konstelacje wyników, wszystkie badania w kierunku toksoplazmozy  powinny być interpretowane przez lekarza prowadzącego. Patrz też: Toxoplasma gondii IgM oraz Toxoplasma gondii IgG awidność.