Mycoplasma pneumoniae DNA met. real time PCR, jakościowo. Badanie wykonywane w diagnostyce różnicowej zakażenia M.pneumoniae.
Przedstawione badanie wykrywa obecność materiału genetycznego bakterii Neisseria gonorrhoeae w pobranej próbce.
Neisseria gonorrhoeae (dwoinka rzeżączki) – to gatunek bakterii z rodzaju Neisseria, odpowiedzialny za występowanie u ludzi rzeżączki, czyli jednej z chorób przenoszonych drogą płciową. Bakteria ta jest niewrażliwa na działanie większości antybiotyków, co stwarza problemy terapeutyczne. Neisseria gonorrhoeae kolonizuje głównie błonę śluzową narządów płciowych, ale może występować również w błonie śluzowej oka, nosogardła i odbytu – szczególnie u osób z obniżoną odpornością.
Neisseria gonorrhoeae przenoszona jest drogą płciową (głównie podczas kontaktów seksualnych z zakażoną osobą). Transmisja tej bakterii może mieć również miejsce w trakcie porodu naturalnego, od zakażonej matki na noworodka. Zakażenie noworodka bakterią Neisseria gonorrhoeae powoduje gonokokowe zapalenie spojówek, które nieleczone może skutkować utratą wzroku u dziecka.
Zakażenie Neisseria gonorrhoeae u mężczyzn prowadzi głównie do rozwoju rzeżączkowego zapalenia cewki moczowej, charakteryzującego się obecnością obfitej śluzowo-ropnej wydzieliny z cewki moczowej, częstszego parcia na mocz, bólu i pieczenia podczas oddawania moczu oraz bolesnego wzwodu. Nieleczona może prowadzić do zapalenia najądrzy. W niewielu przypadkach zakażenie opisaną bakterią ma charakter bezobjawowy.
U kobiet rzeżączka przebiega najczęściej skąpoobjawowo, a zakażenie rozpoznaje się na podstawie badań wykonanych z powodu wykrycia aktywnego zakażenia u partnera seksualnego. U kobiet rzeżączka najczęściej przebiega jako: zapalenie szyjki macicy, zapalenie narządów miednicy mniejszej, ostre zapalenie jajowodu, zapalenie cewki moczowej. Obserwowane objawy to nieprawidłowa wydzielina z pochwy/upławy, ból i pieczenie podczas oddawania moczu, częstsze parcie na mocz oraz ból podbrzusza.
Oporność na zakażenie wirusem HIV-1 (polimorfizm genu CCR5). Określenie genetycznej odporności na zakażenie wirusem HIV-1.
Panel infekcji odkleszczowych: TBEV, B.burgdorferi sensu lato, Anaplasma/Ehrlichia, met. real time PCR. Panel infekcji odkleszczowych przeznaczony do równoczesnego rozpoznania chorób odkleszczowych: wirusowego zapalenia mózgu (TBEV); boreliozy (B. burgdorferi); anaplazmozy (A. phagocytophillum) i erlichiozy (E. chaffeensis, E. muris).
Panel urogenitalny: Ch. trachomatis, M. genitalium, U. urealyticum/U. parvum, met. real time PCR, jakościowo, przydatny w rozpoznaniu infekcji i koinfekcji układu moczopłciowego.
Przedstawiony panel badań wykrywa obecność materiału genetycznego bakterii Neisseria gonorrhoeae i Chlamydia trachomatis w pobranej próbce.
Chlamydia trachomatis i Neisseria gonorrhoeae to bakterie będące jedną z przyczyn chorób przenoszonych drogą płciową. U pacjentów zakażonych Chlamydia trachomatis bardzo często obserwuje się współwystępowanie (koinfekcję) zakażenia Neisseria gonorrhoeae. Bardzo ważne jest potwierdzenie lub wykluczenie koinfekcji, ponieważ jednoczesna obecność obu bakterii wymaga wprowadzenia odmiennych metod leczenia.
Chlamydia trachomatis jest drobnoustrojem wywołującym chlamydiozę, chorobę która początkowo może nie dawać objawów klinicznych. Symptomy choroby mogą pojawić się nawet kilka tygodni po zakażeniu. U kobiet Chlamydia trachomatis powoduje rozwój zapalenia szyjki macicy, ostre zapalenie śluzówki macicy, zapalenie cewki moczowej. Nieleczona infekcja może prowadzić do bezpłodności, poronienia lub komplikacji w trakcie ciąży (przedwczesny poród, przedwczesne pęknięcie błon płodowych oraz zakażenie okołoporodowe noworodka). Przeniesienie zakażenia podczas porodu z ciężarnej na noworodka, wiąże się z wystąpieniem u dziecka zapalenia płuc lub spojówek. U mężczyzn zakażenie Chlamydia trachomatis może powodować stany zapalne najądrzy, cewki moczowej. Zakażenie Neisseria gonorrhoeae u mężczyzn prowadzi głównie do rozwoju rzeżączkowego zapalenia cewki moczowej, które nieleczone skutkuje zapaleniem najądrzy. U kobiet bakteria ta związana jest przede wszystkim z zapaleniem szyjki macicy, zapaleniem narządów miednicy mniejszej, ostrym zapaleniem jajowodu, zapaleniem cewki moczowej. Aktywne zakażenie Neisseria gonorrhoeae u ciężarnych, może skutkować przeniesieniem bakterii od zakażonej matki na noworodka w trakcie porodu naturalnego. Zakażenie noworodka bakterią Neisseria gonorrhoeae powoduje gonokokowe zapalenie spojówek, które nieleczone może skutkować utratą wzroku u dziecka.
Przedstawiony panel badań wykrywa obecność materiału genetycznego wirusa brodawczaka ludzkiego (ang. Human Papilloma Virus, HPV), bakterii Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium, Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum. Badanie umożliwia rozpoznanie współistniejących zakażeń (koinfekcji) układu moczowo-płciowego, które wymagają wprowadzenia odmiennych metod leczenia.
Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) jest jednym z patogenów najczęściej przenoszonych drogą płciową. Większość z zakażeń HPV jest niegroźna i ustępuje samoistnie, jednak przewlekłe zakażenie jest niebezpieczne dla kobiet i może ulec progresji do raka szyjki macicy. Obecnie na świecie znanych jest ponad 200 typów wirusa brodawczaka ludzkiego, z czego 40 typów zakwalifikowano jako przyczynę zakażenia narządów moczowo-płciowych. Typy onkogenne wirusa brodawczaka ludzkiego (typ 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66 i 68) odpowiadają za powstanie inwazyjnego raka szyjki macicy oraz zmiany typu śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy. Znaczącą rolę w kancerogenezie (rozwoju raka) odgrywa typ 16 i 18 wirusa HPV.
Do zakażenia wirusem HPV dochodzi najczęściej poprzez kontakty seksualne z osobą będącą nosicielem wirusa. Największe ryzyko zakażenia występuje u kobiet w wieku 20-25 lat. Najczęściej występującym objawem zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego jest powstanie brodawek w obrębie narządów płciowych. W przypadku zakażenia onkogennym wirusem HPV, objawem klinicznym jest śródnabłonkowa neoplazja szyjki macicy (CIN).
Chlamydia trachomatis jest bakterią wywołującą chorobę płciową – chlamydiozę. Choroba ta przez długi czas może pozostać bezobjawowa. U kobiet Chlamydia trachomatis powoduje rozwój zapalenia szyjki macicy, ostrego zapalenia śluzówki macicy, zapalenia cewki moczowej. Nieleczona infekcja może być przyczyną bezpłodności, poronienia lub komplikacji w trakcie ciąży. U mężczyzn zakażenie Chlamydia trachomatis może powodować stany zapalne najądrzy, cewki moczowej.
Mycoplasma genitalium jest bakterią, która powoduje rozwój nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn i kobiet, zapalenia szyjki macicy, zapalenia błony śluzowej macicy i jajowodów oraz zapalenia miednicy mniejszej u kobiet. Aktywne zakażenie Mycoplasma genitalium może prowadzić do niepłodności, trudności w utrzymaniu ciąży, zwiększonego ryzyka poronienia lub porodu przedwczesnego. Mycoplasma genitalium jest również prawdopodobną przyczyną występowania stanów zapalnych pęcherza moczowego.
Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum to bakterie przenoszone głównie drogą płciową. Możliwe jest również zakażenie drogą wertykalną, czyli z matki na dziecko. Bakterie te występują dość powszechnie u osób aktywnych seksualnie. Zakażenie ma najczęściej postać bezobjawową a symptomy choroby występują w przypadku szybkiego namnażania się tych drobnoustrojów. Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum powodują rozwój nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej objawiającego się bólem i pieczeniem cewki moczowej podczas oddawania moczu, częstym parciem na pęcherz moczowy i wysiękami śluzowo-ropnymi z cewki moczowej. Bardzo często infekcja ma przebieg bezobjawowy. U kobiet nieleczone zakażenie jest przyczyną zapalenia szyjki macicy, endometrium, jajowodów i narządów miednicy małej, natomiast u mężczyzn może prowadzić do zapalenia najądrzy. Wczesna diagnostyka i leczenie Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum są kluczowe, zwłaszcza w przypadku pacjentek planujących ciążę. Dużo większe znaczenie kliniczne, szczególnie w odniesieniu do patologii ciąży wykazuje Ureoplasma urealyticum.
Oferowany panel badań umożliwia oznaczenie w badanej próbce obecności materiału genetycznego Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium oraz wykrycie i różnicowanie Ureoplasma urealyticum i Ureoplasma parvum. Przedstawionym testem wykrywa się również obecność czternastu typów wirusa HPV wysokiego ryzyka onkogennego.
Parwowirus B19 DNA met. real time PCR, ilościowo. Diagnostyka zakażenia parwowirusem B19. Ilościowe oznaczenie techniką PCR kwasu dezoksyrybonukleinowego B19V w płynach ustrojowych.
Parwowirus B19 DNA met. real time PCR, jakościowo. Oznaczenie w płynach ustrojowych DNA parwowirusa B19 (B19V) jakościowym testem PCR.
Poliomawirus (BKV) DNA met. real time PCR, ilościowo. Badanie pozwalające na wykrycie obecności poliomawirusa u nosicieli, istotne zwłaszcza w przypadku biorców i dawców nerek i osób w stanie immunosupresji.