Przedstawiony panel badań wykrywa obecność materiału genetycznego wirusa brodawczaka ludzkiego (ang. Human Papilloma Virus, HPV), bakterii Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium, Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum. Badanie umożliwia rozpoznanie współistniejących zakażeń (koinfekcji) układu moczowo-płciowego, które wymagają wprowadzenia odmiennych metod leczenia.
Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) jest jednym z patogenów najczęściej przenoszonych drogą płciową. Większość z zakażeń HPV jest niegroźna i ustępuje samoistnie, jednak przewlekłe zakażenie jest niebezpieczne dla kobiet i może ulec progresji do raka szyjki macicy. Obecnie na świecie znanych jest ponad 200 typów wirusa brodawczaka ludzkiego, z czego 40 typów zakwalifikowano jako przyczynę zakażenia narządów moczowo-płciowych. Typy onkogenne wirusa brodawczaka ludzkiego (typ 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66 i 68) odpowiadają za powstanie inwazyjnego raka szyjki macicy oraz zmiany typu śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy. Znaczącą rolę w kancerogenezie (rozwoju raka) odgrywa typ 16 i 18 wirusa HPV.
Do zakażenia wirusem HPV dochodzi najczęściej poprzez kontakty seksualne z osobą będącą nosicielem wirusa. Największe ryzyko zakażenia występuje u kobiet w wieku 20-25 lat. Najczęściej występującym objawem zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego jest powstanie brodawek w obrębie narządów płciowych. W przypadku zakażenia onkogennym wirusem HPV, objawem klinicznym jest śródnabłonkowa neoplazja szyjki macicy (CIN).
Chlamydia trachomatis jest bakterią wywołującą chorobę płciową – chlamydiozę. Choroba ta przez długi czas może pozostać bezobjawowa. U kobiet Chlamydia trachomatis powoduje rozwój zapalenia szyjki macicy, ostrego zapalenia śluzówki macicy, zapalenia cewki moczowej. Nieleczona infekcja może być przyczyną bezpłodności, poronienia lub komplikacji w trakcie ciąży. U mężczyzn zakażenie Chlamydia trachomatis może powodować stany zapalne najądrzy, cewki moczowej.
Mycoplasma genitalium jest bakterią, która powoduje rozwój nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn i kobiet, zapalenia szyjki macicy, zapalenia błony śluzowej macicy i jajowodów oraz zapalenia miednicy mniejszej u kobiet. Aktywne zakażenie Mycoplasma genitalium może prowadzić do niepłodności, trudności w utrzymaniu ciąży, zwiększonego ryzyka poronienia lub porodu przedwczesnego. Mycoplasma genitalium jest również prawdopodobną przyczyną występowania stanów zapalnych pęcherza moczowego.
Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum to bakterie przenoszone głównie drogą płciową. Możliwe jest również zakażenie drogą wertykalną, czyli z matki na dziecko. Bakterie te występują dość powszechnie u osób aktywnych seksualnie. Zakażenie ma najczęściej postać bezobjawową a symptomy choroby występują w przypadku szybkiego namnażania się tych drobnoustrojów. Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum powodują rozwój nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej objawiającego się bólem i pieczeniem cewki moczowej podczas oddawania moczu, częstym parciem na pęcherz moczowy i wysiękami śluzowo-ropnymi z cewki moczowej. Bardzo często infekcja ma przebieg bezobjawowy. U kobiet nieleczone zakażenie jest przyczyną zapalenia szyjki macicy, endometrium, jajowodów i narządów miednicy małej, natomiast u mężczyzn może prowadzić do zapalenia najądrzy. Wczesna diagnostyka i leczenie Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum są kluczowe, zwłaszcza w przypadku pacjentek planujących ciążę. Dużo większe znaczenie kliniczne, szczególnie w odniesieniu do patologii ciąży wykazuje Ureoplasma urealyticum.
Oferowany panel badań umożliwia oznaczenie w badanej próbce obecności materiału genetycznego Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium oraz wykrycie i różnicowanie Ureoplasma urealyticum i Ureoplasma parvum. Przedstawionym testem wykrywa się również obecność czternastu typów wirusa HPV wysokiego ryzyka onkogennego.
Przedstawione badanie wykrywa obecność materiału genetycznego bakterii Ureaplasma urealyticum i/lub Ureaplasma parvum w próbce pobranej od pacjenta.
Ureaplasma urealyticum to bakteria należąca do rodzaju Ureaplasma. Powszechnie występuje w drogach moczowo-płciowych u ludzi. Cechą charakterystyczną tej bakterii jest brak ściany komórkowej, co czyni ją oporną na działanie wielu antybiotyków, np. beta-laktamów. Nadmierny rozrost Ureaplasma urealyticum w układzie moczowo-płciowym może prowadzić do infekcji i wystąpienia niepokojących objawów klinicznych. Ureaplasma urealyticum może być przyczyną zapalenia cewki moczowej u kobiet i mężczyzn oraz bakteryjnego zapalenia pochwy u kobiet. U osób z upośledzoną odpornością bakteria ta może wywoływać zakażenia innych narządów i układów. Ureaplasma urealyticum u mężczyzn powoduje ostre zapalenie przedniego odcinka cewki moczowej oraz wysięki ropne, nieleczona może prowadzić do zapalenia najądrzy. Ureaplasma urealyticum jest przyczyną zapalenia szyjki macicy, endometrium, jajowodów i narządów miednicy małej. Zakażenie opisaną bakterią może prowadzić do niepłodności, poronień, trudności w utrzymaniu ciąży lub przedwczesnych porodów.
Ureaplasma parvum to gatunek bakterii z rodzaju Ureaplasma. Uważana jest za bakterię komensalną w dolnym odcinku układu moczowo-płciowego zdrowych osób co oznacza, że nie wykazuje cech patogennych, a jej obecność w organizmie w większości przypadków nie powoduje rozwoju chorób. Ureoplasma parvum ma zdolność do stawania się drobnoustrojem patogennym (chorobotwórczym) dzięki łatwości w pozyskiwaniu nowych genów.
Objawy zakażenia bakteriami z rodzaju Ureaplasma to: częstsze oddawanie moczu, ból, parcie na pusty pęcherz; pieczenie i ból cewki moczowej. U mężczyzn występuje wodnisty lub ropny wyciek z cewki moczowej, u kobiet: krwawienia i nasilone upławy. Do objawów infekcji dochodzi, gdy Ureaplasma zaczynają się intensywnie namnażać, wywołując stan zapalny.
Wczesna diagnostyka i leczenie Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum są kluczowe, zwłaszcza w przypadku pacjentek planujących ciążę. Dużo większe znaczenie kliniczne, szczególnie w odniesieniu do patologii ciąży wykazuje Ureoplasma urealyticum.