KATALOG BADAŃ

Badanie pozwala na wykrycie materiału genetycznego 14 genotypów wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) o wysokim ryzyku onkogennym: 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66 i 68 w badanej próbce.

HPV DNA 18 typów, genotypowanie: 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66, 68, 6/11, 42, 43, 44, met. Real time PCR, jakościowo. Test  pozwalający na różnicowanie wysoko i niskoonkogennych typów HPV.

HPV DNA 28 typów genotypowanie: 6, 11, 16, 18, 26, 31, 33, 35, 39, 40, 42, 43, 44, 45, 51, 52, 53, 54, 56, 58, 59, 61, 66, 68, 69, 70, 73, 82 met. Real-time PCR.  Genotypowanie metodą Real-time PCR  28 typów wirusa HPV o wysokim i niskim potencjale onkogennym (wirusów HPV wysokiego i niskiego ryzyka).

Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego HPV(z ang. Human Papillomavirus), jest jedną z najczęstszych infekcji wirusowych, przenoszonych głównie drogą płciową. W wyniku przetrwałego zakażenia typami wysokonkogennymi może dojść do rozwoju raka szyjki macicy, odbytu, pochwy, sromu, prącia oraz gardła. Szczególnie groźne są typy HPV-16 i HPV-18, które powodują około 70% wszystkich przypadków raka szyjki macicy.

HPV HR DNA (14 typów) + p16 i Ki67 ekspresja białek. Identyfikacja metodą łańcuchowej reakcji polimerazy w czasie rzeczywistym (Real-Time PCR) materiału genetycznego 14 typów wirusa HPV wysokiego ryzyka (HR), z rozróżnieniem wirusów typu 16,18 i 45 oraz z wykazaniem obecności wirusów z grupy A (typy: 31, 33, 52, 58) i B (typy: 35, 39, 51, 56, 59, 66, 68), połączona z cytochemiczną identyfikacją ekspresji białek p16/Ki-67 w materiale cytologicznym z dróg rodnych.

HPV LR DNA, 5 typów, genotypowanie: 6, 11, 42, 43, 44 met. PCR, jakościowo.  Test pozwala na różnicowanie i genotypowanie niskoonkogennych typów HPV (LR HPV ).

LBC + HPV HR DNA (14 typów). Cytologiczna ocena preparatów wykonanych metodą cytologii cienkowarstwowej (LBC), połączona z identyfikacją metodą łańcuchowej reakcji polimerazy w czasie rzeczywistym (Real-Time PCR) materiału genetycznego 14 typów wirusa HPV wysokiego ryzyka (HR), z rozróżnieniem wirusów typu 16,18 i 45 oraz z wykazaniem obecności wirusów z grupy A (typy: 31, 33, 52, 58) oraz B (typy: 35, 39, 51, 56, 59, 66, 68).

Cytologia cienkowarstwowa LBC + HPV 14 genotypów + Chlamydia trachomatis met. PCR. Badanie cytologiczne metodą LBC (cytologia płynna, cienkowarstwowa) preparatów materiału pobranego z dróg rodnych wraz z potwierdzeniem/wykluczeniem obecności DNA wirusa brodawczaka ludzkiego wysokiego ryzyka (HR HPV) i Chlamydia trachomatis.

Przedstawiony panel badań wykrywa obecność materiału genetycznego wirusa brodawczaka ludzkiego (ang. Human Papilloma Virus, HPV), bakterii Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium, Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum. Badanie umożliwia rozpoznanie współistniejących zakażeń (koinfekcji) układu moczowo-płciowego, które wymagają wprowadzenia odmiennych metod leczenia.

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) jest jednym z patogenów najczęściej przenoszonych drogą płciową. Większość z zakażeń HPV jest niegroźna i ustępuje samoistnie, jednak przewlekłe zakażenie jest niebezpieczne dla kobiet i może ulec progresji do raka szyjki macicy. Obecnie na świecie znanych jest ponad 200 typów wirusa brodawczaka ludzkiego, z czego 40 typów zakwalifikowano jako przyczynę zakażenia narządów moczowo-płciowych. Typy onkogenne wirusa brodawczaka ludzkiego (typ 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66 i 68) odpowiadają za powstanie inwazyjnego raka szyjki macicy oraz zmiany typu śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy. Znaczącą rolę w kancerogenezie (rozwoju raka) odgrywa typ 16 i 18 wirusa HPV.

Do zakażenia wirusem HPV dochodzi najczęściej poprzez kontakty seksualne z osobą będącą nosicielem wirusa. Największe ryzyko zakażenia występuje u kobiet w wieku 20-25 lat. Najczęściej występującym objawem zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego jest powstanie brodawek w obrębie narządów płciowych. W przypadku zakażenia onkogennym wirusem HPV, objawem klinicznym jest śródnabłonkowa neoplazja szyjki macicy (CIN).

Chlamydia trachomatis jest bakterią wywołującą chorobę płciową – chlamydiozę. Choroba ta przez długi czas może pozostać bezobjawowa. U kobiet Chlamydia trachomatis powoduje rozwój zapalenia szyjki macicy, ostrego zapalenia śluzówki macicy, zapalenia cewki moczowej. Nieleczona infekcja może być przyczyną bezpłodności, poronienia lub komplikacji w trakcie ciąży. U mężczyzn zakażenie Chlamydia trachomatis może powodować stany zapalne najądrzy, cewki moczowej.

Mycoplasma genitalium jest bakterią, która powoduje rozwój nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn i kobiet, zapalenia szyjki macicy, zapalenia błony śluzowej macicy i jajowodów oraz zapalenia miednicy mniejszej u kobiet. Aktywne zakażenie Mycoplasma genitalium może prowadzić do niepłodności, trudności w utrzymaniu ciąży, zwiększonego ryzyka poronienia lub porodu przedwczesnego. Mycoplasma genitalium jest również prawdopodobną przyczyną występowania stanów zapalnych pęcherza moczowego.

Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum to bakterie przenoszone głównie drogą płciową. Możliwe jest również zakażenie drogą wertykalną, czyli z matki na dziecko. Bakterie te występują dość powszechnie u osób aktywnych seksualnie. Zakażenie ma najczęściej postać bezobjawową a symptomy choroby występują w przypadku szybkiego namnażania się tych drobnoustrojów. Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum powodują rozwój nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej objawiającego się bólem i pieczeniem cewki moczowej podczas oddawania moczu, częstym parciem na pęcherz moczowy i wysiękami śluzowo-ropnymi z cewki moczowej. Bardzo często infekcja ma przebieg bezobjawowy. U kobiet nieleczone zakażenie jest przyczyną zapalenia szyjki macicy, endometrium, jajowodów i narządów miednicy małej, natomiast u mężczyzn może prowadzić do zapalenia najądrzy. Wczesna diagnostyka i leczenie Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum są kluczowe, zwłaszcza w przypadku pacjentek planujących ciążę. Dużo większe znaczenie kliniczne, szczególnie w odniesieniu do patologii ciąży wykazuje Ureoplasma urealyticum.

Oferowany panel badań umożliwia oznaczenie w badanej próbce obecności materiału genetycznego Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium oraz wykrycie i różnicowanie Ureoplasma urealyticum i Ureoplasma parvum. Przedstawionym testem wykrywa się również obecność czternastu typów wirusa HPV wysokiego ryzyka onkogennego.